جان پدر کجاستی؟
ماجرای جان پدر کجاستی از آنجا شروع شد که نماینده هرات، در توئیتر خود نوشت وقتی یک شهروند در حال جمع کردن تلفن همراه قربانیان از کنار آنها بود، به گوشی موبایلی بر می خورد که 142 تماس از دست رفته داشته و سر آخر پیام پدر بر روی صفحه نقش بسته بوده که" جان پدر کجاستی؟"
این توئیت در فضای فارسی زبان غوغایی به راه انداخت. ایرانی ها، افغان ها و تاجیک ها، هشتگی به نام جان پدر کجاستی؟ ساختند و خیلی زود این همدردی راهش را به خیابان های ایران باز کرد. بیلبوردهایی در تمام ایران برای همدردی نصب شد که در آن تصاویری از این حمله خونبار به همراه جمله"جان پدر کجاستی" نقش بسته بود. فردای روز حملات برخی از ایرانی ها با گل هایی سفید رنگ و شمع به کنار سفارت افغانستان در تهران رفتند تا همدردیشان را به گوش مردم همسایه برسانند.
همان شب فاجعه افغان ها پلاکاردهایی را در دانشگاه نصب کردند که بر روی آن نوشته شده بود:"فردا به دانشگاه بر خواهیم گشت." آنها بازگشت به کلاس های درس را به مبارزه با تندروهای مسلح تبدیل کردند. افغانستانی ها حمله به دانشگاه و مدرسه را حمله به مراکز فکر و اندیشه و نوگرایی می دانند. این تمام چیزی است که داعش و طالبان حتی اگر قدرتش را از دست داده باشد، برای ستیز با آن تلاش خواهد کرد.
تسلیت به مردم شریف افغانستان و خانواده‌های داغدار در اقدام تروریستی بمب‌گذاری دانشگاه کابل.
«جان پدر کجاستی»، کجاستی، کجاستی؟
جواب ده عزیز من جان مرا که کاستی
بگوکه زنده‌ای فقط بگو که میکَشی نفس
بگو که در کلاسی و به درس همنواستی
دلم به گریه شد غمین بیا عزیز نازنین
شکستم از فراق تو، تو نور چشم ماستی
به کابل وفا قسم به لفظ قند پارسی
پدر جواب من بده چرا تو بی صداستی
لهیب خشم فاسقان که دیو خشم و نفرتند
برای جان عاشقم همیشه ناسزاستی
جواب ده که سوختم بگو بگو که زنده‌ای
بگو که ضد نفرتی ّ و خصم نارواستی
اگر به هوش نشنوم صدای روشن تو را
بمیرم از سکوت تو مگر ز ما جداستی
شنیدن صدای تو تلالوء ِ محبت است
صدا بزن که درد را صدای تو دواستی
به یک پیام خوشدلم که جان عاشق مرا
رها کند ز دردها جلا دهد به راستی
سکوت و لرزه و بلا به شعله برده جان ما
بگو بگو بگو بگو «جان پدر کجاستی»
(جعفر زارع خوشدل)
