شورای محلات تقویت حکومت مردم بر مردم

در حکومت مردم بر مردم یا جریانی که مردم را در امور خودشان دخالت دهند قدم اول این است که برای ارتباط با مردم برای تامین نیازهای روزانه و رفع مشکلات، یک سطح پایین تر مشخص شود و در شهرداری هم این اختیارات باید به شهرداران نواحی واگذار شود. یعنی هر ناحیه بر اساس تعداد محلاتی که در اختیار دارد بتواند از طریق شورای محلات کار کند. وقتی شهرداری منطقه یی با یک میلیون شهروند مواجه باشد قطعا نحوه ارتباطش با توجه به مسائل و مشکلات مردم و مسوولیت های زیادی که بر دوش دارد از طریق کانال هایی برقرار می شود که شاید نتوانند خواسته ها و نیازهای واقعی مردم را انتقال دهند

برای اینکه این سطح شکسته شود و نیاز مردم به طور دقیق ارزیابی شده و مسائل مردم در اولویت قرار گیرد لایحه جدیدی به نام شهرداری نواحی در شهرداری ها تنظیم شد که اختیار شهردارانش مشابه اختیارات شهردار منطقه با همان تعاریف و زیرساخت هاست. نواحی ممکن است یک یا چند محله باشند. مثلادر مناطق پرجمعیت و پرتراکم محلات بسیار زیاد اما کوچک وجود دارد اما شما در منطقه یک 5 محله دارید که یکی از آنها ولنجک است که مساحتش به اندازه کل منطقه 12 تهران است. بنابراین هر منطقه به فراخور جغرافیا، اقلیم و شرایط زندگی مردم و قدمتش، زیرساخت ها و نیازهای مستمری دارد. مسائل فرهنگی، پارک و سینما تا شبکه های دسترسی به معابر، حمل و نقل و راه، همه با در نظر گرفتن بودجه یی که برای هر محله تعیین می شود فراهم می آید. این بودجه باید بر اساس نیازی که مسوول محله با کمک افرادی که انتخاب شدند یا شورایاری محله که از میان مردم انتخاب می شوند تدوین شود. سند ظرفیت های محله و نیازهایش در اختیار شهردار ناحیه است که این سند در شهرداری منطقه نیز موجود است. با وجود چنین سندی به طور طبیعی هر اتفاقی مانند اولویت بندی های کل منطقه، ناحیه و محله در آن وارد می شود. در حقیقت ما می توانیم با در دست داشتن این سند و اهم و فی الاهم کردن و تشخیص مناسب منابع مسائلی را که رفع آنها بیشترین درصد اثر بخشی را دارد حل و فصل کنیم. اگرچه این تصمیم به طور جمعی به پای شهرداری تهران یا هر کلان شهر دیگری نوشته می شود اما بر اساس نیاز ضروری که مردم در هر محله دارند توسط شورایاری محلات و به واسطه یک نهاد میان بخشی به شهرداری منتقل می شود که شورای محلات نام دارد. ترکیب چنین مجموعه یی به مردم قدرتی می دهد که بر اساس نیازشان خدمات دریافت کنند و از آن سو تعادلی هم در ارائه خدمات برقرار شود. بنابراین تقویت شورای محلات ضروری است و ما باید به شکلی این گام را برداریم تا افراد کارشناس و خبره انتخاب شوند و نیازهای مردم را به شهرداری انتقال بدهند. اگر شهرداری توانست این ارتباط را به طور قوی برقرار کند این روال می تواند به تمام ارگان هایی که به مردم خدمات می دهند، تسری پیدا کند. مثلااداره برق، گاز، آب و سازمان تامین اجتماعی که با مردم در ارتباط مستقیم هستند با وجود مدیران محلات شکل منسجمی به خود می گیرد که چنین امری مدیریت واحد شهری نام دارد. در حال حاضر بر اساس قانون انتخاباتی که با تایید وزارت کشور صورت می گیرد قانونی است و اتفاقا چنین سطح بندی خوب است چراکه وظیفه وزارت کشور و دولت این است که روند اجرای این جریانات را تسهیل و تقویت کنند و وظیفه شورا و شهرداری هم این است که احساس نکنند فقط باید در دفاتر خود بنشینند و تصمیم گیری کنند آنها وظیفه دارند از نگاه مردم نیازهای مردم را مشخص کنند و برای تامین این نیازها تدابیری اتخاذ کنند. بنابراین وزارت کشور در این راه باید یک اهرم حمایت کننده باشد. اگر مردم در محلات، نواحی، شهرها و کلان شهرها از خدماتی که دریافت می کنند راضی باشند به طور خودکار از کل دستگاه حکومت راضی خواهند بود. این بهترین فرصت برای وزارتخانه هایی است که با شهرداری در ارتباطند تا به جای مواجه چهره به چهره با مردم روی برنامه های کلان و استراتژیک متمرکز شوند و در شهرداری ها نیز این کار بر عهده مردم باشد.

دکتر محمد احمدی بافنده